De raadsvergadering van 15 januari zal nog lang in mijn gedachten rondspoken. Een avond waar het venijn echt in de staart zat. Met een motie van de VVD en Provinciaal Belang Zeeland om een gokautomatenhal in de binnenstad van Terneuzen te kunnen krijgen. Een gang van zaken die naar mijn idee de verhoudingen in de raad niet verder geholpen hebben. Om er maar heel direct over te zijn, GroenLinks ziet geen heil in een extra gokautomatenhal in de gemeente. Niet in Terneuzen, niet in Sas van Gent, gewoon nergens.

We zien geen toegevoegde waarde van een dergelijk instituut, dat simpelweg als verdienmodel heeft het geld van zijn cliënten, zonder er een gedegen product tegen over te zetten. Sterker nog, met het totaal door de VVD ontkende probleem rondom verslaving, krijgt de gemeente er geen lusten bij maar alleen lasten in onze ogen. Dan kan de VVD wel stellen dat roken en alcohol ook slecht zijn, maar even serieus, daar gaat hun motie niet over. Zij hebben het gewoon over een extra gokhal. En dat gokken komt gewoon extra op hun andere voorbeelden. Zaken waar we trouwens flinke stappen proberen te zetten in bewustwording.
Daarnaast is de drang vanuit de VVD en PBZ ook zeer bedenkelijk, zoals het CDA aangaf. Het college geeft de ondernemer de volledige ruimte om te komen met plan waarbij de meerwaarde van een gokhal aangetoond moet worden. Waarom moet dan de gemeenteraad zich steeds zo uitspreken?

De verhoudingen in de raad en in het college bereikten een volledig dieptepunt met deze onnodige motie. Moedwillig werd er getoornd aan de samenwerking van de oppositie op een zeer bedenkelijk onderwerp. Nu kun je je mening hebben over deze samenwerking… maar om dan moedwillig vanwege een non issue dit zo op de spits te drijven. Is daar Terneuzen mee gediend?

Ik denk het niet.

Was dat het enige punt? Nee je zou bijna vergeten dat er nog meer punten op de vergadering stonden. Bijvoorbeeld het vaststellen van het Regionaal Gezondheidsbeleid voor de periode 2017-2020. Een beleid waar GroenLinks toch wel moeite heeft. Want het beleid wat vastgesteld is, geeft de gemeente weinig handvatten om te prioriteren. Het blijft te gefragmenteerd, een opsomming van projecten. 
Als we dan kijken naar de site loket gezondleven.nl, dan zien we eigenlijk precies wat een gezondheidsbeleid ook zou kunnen zijn. Een goede opbouw, voor burger, ambtenaar en gemeenteraad. De gereedschappen staan letterlijk op de site. Een mooie checklist die aan de hand van 12 vragen precies aangeeft waar je als gemeenteraad informatie over zou willen hebben of een sturingsmiddel kan zijn om (extra) aandacht te geven op onderdelen van lokale gezondheid.

Toch hebben we ingestemd met het voorstel, omdat we van het college volop de vrijheid hebben gekregen om deze punten in te brengen via de evaluatie die in 2017 gaat plaatsvinden. Eigenlijk de kortste weg om wel een goed beleid te krijgen, daar in te kunnen sturen en om voortgang te houden in de overleggen met de collega gemeenten Sluis en Hulst.
Met het bestemmingsplan Axelse Vlakte, Finlandweg hebben we niet ingestemd. De beantwoording uit het college was niet voldoende voor ons. Voor het bestemmingsplan is een MER procedure uitgevoerd, waarin de effecten op het milieu worden getoetst door een groep deskundigen, de MER commissie. Deze groep stelde een aantal zaken vast die niet klopten. In de beantwoording gaat de gemeente daar uitvoering op in en geeft puntsgewijs aan dat de zaken volgens hun wel kloppen. Echter, leggen ze die beantwoording niet voor aan de MER commissie, maar aan de gemeenteraad. En dat vinden we als GroenLinks heel raar. Als je zo overtuigd bent van de antwoorden, dan kun je die toch ook laten toetsen door degene die de vragen heeft gesteld? Dat zijn de deskundigen, wij niet. Echter waren wij als GroenLinks de enige die dat zo zien…

Een ander beladen stuk was het instemmen met aanbevelingen uit notitie “Herstructurering tarieven lijkbezorgingsrechten vanaf januari 2017”. Een stuk waarin beleidskundig een aantal zaken worden gerepareerd om het begraven in Terneuzen kostendekkend te houden. Een emotioneel stuk voor velen, aangezien de tarieven zeer hard stijgen, waarbij de betaalbaarheid onder druk komt te staan.
Echter, van de andere kant, er moet wel iets gebeuren. Want uitstel van het stuk geeft een nog groter financieel probleem in de toekomst. De gevonden compromis waarbij het beleid nu wordt ingezet, met uitzondering van de tarieven, heeft onze instemming gekregen.

Met het vaststellen van de belastingverordeningen 2017 hebben we als GroenLinks grotendeels ingestemd. De besteding van het geld zou GroenLinks echt wel anders aanpakken, bv. meer vergroening en toekomstvisie. Maar om dan gelijk tegen de inning van het geld te zijn, dat gaat nog wel ver. Op 1 punt hebben we een uitzondering gemaakt, nl. die van de belastingtarieven. GroenLinks is van mening dat de kosten voor de bewonersvergunningen evenredig verdeeld moeten worden over de inwoners van de gemeente. Ons inziens blijft het onredelijk dat een deel van de inwoners moet betalen voor het parkeerrecht, waar de meeste mensen dat niet hoeven.
Met het voorstel van de VVD om een verbruikerscomponent op te nemen bij de rioolheffing hebben we niet ingestemd. Ondanks dat we als GroenLinks het motto “de vervuiler betaald” hebben.
De “vergroening” uit het voorstel weegt minder zwaar dan het sociale financiële aspect. We hebben dan ook gekozen om vanuit het principe de “sterkere schouders ondersteunen de zwakkere” toch uit te blijven gaan van de WOZ waarde voor komend jaar.

Als mede indiener van de motie Right to Challenge wilden wij proberen de burger een grotere rol te geven als regisseur van zijn eigen ondersteuning. Want als je voor hetzelfde budget als de gemeente zelf invulling kan geven aan je benodigde ondersteuning met inachtneming van dezelfde plichten van de officiële ondersteuners, dan ben je daar als aanvrager toch mee geholpen.
Gaande weg de discussie, bleek er bij veel andere partijen vrees te ontstaan voor bureaucratie en controle. Daarnaast gaf het college aan ook aan de slag te willen gaan met het participatiemodel. Met andere woorden, de motie zou overbodig zijn en waarschijnlijk bij een stemming de meerderheid niet behalen. We hebben de motie dan ook ingetrokken, maar wel met de toezegging van het college dat zij de gedachte van de motie gaan onderzoeken op  de mogelijkheden bij hun beleidsterreinen. Daarbij hebben we wel een termijn afgesproken dat deze invulling er komt voor de zomer van 2017. Anders gebeurd er weer niet veel… en laten we eerlijk zijn… tijdens de algemene beschouwingen van 2014 werd een dergelijk onderzoek eigenlijk ook al beloofd… Maar goed met een beetje participatie van ons wordt het college nu wel uitgedaagd.

De motie voor een raadpleging van de bevolking in Sluiskil over een bouwplan hebben we als GroenLinks niet gesteund. De regie van bouwplannen moet bij gemeente liggen. Zij houden rekening met de gehele gemeente en niet alleen met 1 kern. Als gemeenteraad zijn we er om de kaders hiervoor vast te stellen. Als we daar van afwijken, vanwege plannen van projectontwikkelaars, wat zijn die kaders dan nog waard? Want laten we eerlijk zijn, nu gaat het om Sluiskil, maar dat kan met een dergelijk opzet toch gelijk overal?

Dat neemt natuurlijk niet weg dat je goed moet luisteren naar de samenleving, maar om gelijk de suggestie te wekken dat de bevolking per plaats kan kiezen, dat gaat te ver. Wederom een referendum? Wat ons betreft zou de inspraak veel beter gaan door middel van een raadsinformatiebijeenkomst nieuwe stijl ons inziens. Met de gewenste inbreng van burgers.
Gelukkig dacht de meerderheid van de raad daar ook zo over.

Al met al, een raadsvergadering die qua uitkomsten bij de stemmingen redelijk dicht bij onze gedachten daarover zat.

Maar het heeft veel gekost.... misschien zelfs teveel voor dit college...

We zullen het zien volgend jaar...